FORUM e-czytelni 'e media'

[Wydawca]

Pierwsze opowiadanie Ewy Cielesz z cyklu „Nie dotykaj klamki” nosi tytuł „Przechytrzyć los”. Jego treść publikujemy na stronie: http://www.eczytelnia.pl/?op=0&kat=ce_ndk&odc=1
Zachęcamy do komentowania.
_________________
Pozdrawiam
Wydawca

[Ewa Cielesz]

Idę ulicą, przebieram nogami, gapię się nie wiadomo gdzie, bo tak naprawdę w środek własnej czaszki, gdzie kotłują się, kłębią myśli. Znowu o czymś zapomniałam, coś sobie przypomniałam, ale i tak już za późno, muszę jeszcze... tyle tego jeszcze. Między tym wszystkim wrażenia po ostatniej lekturze pełnej przedziwnych niecodziennych, postaci i sytuacji, magii, mocy nad i podprzyrodzonych, wzmacniajacych stan ducha. Muszę też coś takiego, żeby zatrzymać dech w piersiach, stworzyć bohatera, jakiego jeszcze nigdy i nigdzie nie było.
Nagle: "przepraszam, gdzieś zawieruszył mi się piesek. Taki mały kundelek, nie widziała pani?" Patrzę - człowiek. Normalny, zwyczajny facet z pustą smyczą w ręku. Rozgląda się bezradnie, szuka. Też się rozglądam. Ma chłop problem, myślę. Tamta kobieta też ma chyba problem, bo drze się zapamiętale w słuchawkę. Dwie dziewczyny zaśmiewają się do łez... Ludzie. Każdy nosi w sobie własny temat, przeżywa swoją fabułę, wznosi się na jakiś punkt kulminacyjny, po prostu się piszę. O tym są moje opowiadania.

[A.]

Opowiadanie oderwało mnie od rzeczywistości. Szkoda, że czas nie stanął w miejscu, ponieważ teraz na gwałt muszę wyjść z domu! Jednak, mimo świadomości i moim braku wolnej chwili, pochłonęłam całe opowiadanie nie mogąc oderwać wzroku. I jak przy lekturze dobrej książki, żałowałam, że po ostatnim zdaniu wszystko się skończyło.
Chciałoby się wiedzieć dalej.
Gratuluję Autorce, życzę licznych sukcesów. i czekam na więcej!

[Blackvendetta]

Jakoś nigdy do tej pory nie wciągały mnie opowiadania aż do tej pory. Żałowałam, że było tak krótkie. Chcę więcej, więcej Gratuluję talentu i czekam na tomik ze zniecierpliwieniem ^^

[Ewa Cielesz]

Też czekam na tomik. Dzięki za miłe słowa.

[Ewa Cielesz]

O zwyczajnym życiu. Normalności. Sytuacji, gdy dzieci dorośleją i odłamują się jak gałązki. Co czują ich osamotnieni rodzice? Dzieci, nawet dorosłe, są zawsze dziećmi tak samo kochanymi i wyczekiwanymi. Warto o tym pamiętać opuszczając rodzinny dom.